Hallo Allemaal,

We zijn weer terug van onze safari, die verhalen komen straks. Maar ik wil even beginnen met een kleine aanvulling op het vorige verhaal. Ik was helemaal vergeten te vertellen over het jongetje met de gebroken arm. Tijdens het spelletjes spelen met de kinderen ontdekten we dat er een jongetje van een jaar of 6, was wat niet mee wilde/kon doen ivm zijn arm. De arm was een stuk dikker dan de andere arm en hij liet hem steeds slap hangen. Bij wat navraag bleek dat hij vrijdag( nu was het zondag) van de fiets zou zijn gevallen. Nu moet je bedenken dat het dorp zo arm is, dat er in geen velden of wegen een fiets te bekennen was??? We konden het zelf wel invullen. Want lijfstraffen zijn hier nog heel normaal. Zelf zei hij er niets over, je zag alleen af en toe zijn gezicht betrekken van de pijn. Tijdens het kleding uitdelen en passen konden we hem even goed observeren. Het was geen gebroken sleutelbeen of iets dergelijks, maar echt zijn boven arm. Aan de man die daar de leiding had gevraagd wat er met die arm gedaan was.en waarom hij niet bij de dokter was geweest . Geen geld en daarom een soort medicijnman er wat op laten smeren, dan zou het wel goed komen. Uitgelegd dat hij echt naar het ziekenhuis moest ,omdat die arm niet vanzelf over zou gaan op deze manier en hij daardoor misschien zelfs zijn hele leven ehandicapt zou blijven..Onderling in de groep ontstond ook discussie over deze gang van zaken, wat kan je ,wat mag je, waar doe je goed aan. Uiteindelijk hebben we gezegd dat wij de ziekenhuis kosten zouden betalen en hem( met een begeleider) eigenlijk met ons mee wilden nemen in ons busje naar Kampala. Op die manier zouden we ook zeker weten wat er ging gebeuren. Als je hun geld zou geven blijft het de vraag waar ze het voor gaan gebruiken, dan gaat eten of id misschien voor zijn arm. Dit gaf ook weer discussie. Zag de leiding het niet direct zitten, vader en moeder waren niet te vinden en een van hun moest toestemmig geven enz. Na een zoektocht naar de moeder en aandringen van ons en een van de leidinggevende, Margret, dat dit hun enige kans is had Inge het voor elkaar. Het manneke ging samen met zijn moeder met ons mee, in het busje naar Kampala. In z'n nieuwe oranje polo, een nieuwe bermuda en met jou schoenen Lisette. Hij was nog nooit het dorp uitgeweest en zijn moeder misschien maar 1 keer eerder. Onderweg op schoot bij Inge keek hij zijn ogen uit en zat hij steeds naar dingen te wijzen. Inge is bij aankomst, met Margret en een andere vrijwilliger met ze naar het ziekenhuis gegaan. Een hele delegatie dus. Gelukkig daar vlot geholpen. Het bleek inderdaad een,spiraal,breuk in zijn bovenarm te zijn . Die is in een enorm dikke laag gips gezet en hij kreeg een mitella om. De kosten voor de terugreis(uurtje met de matatu) van het ventje en zijn moeder en de ziekenhuis behandeling kwamen in het totaal op 72 euro. Gedeeld door 9 personen was dus 8 euro per persoon. Voor hun een wereld bedrag voor ons een koopje! En een gehandicapt kind voorkomen. Het gips eraf halen gebeurd uiteraard niet in het ziekenhuis, zonde van het geld, dat doen ze op de een of andere manier zelf.. Enigste bedenkelijke aan het verhaal is dat de moeder zonder toestemming van de vader, die erg losse handjes schijnt te hebben, met ons is mee gegaan ennu waarschijnlijk bij zijn thuiskomst ,een afranseling krijgt. Wat een land!

Foto’s uploaden lukt helaas steeds niet ,maar desnoods zet ik ze er thuis nog bij. Het internet is hier echt halen en brengen en vreselijk traag. Plus mijn niet snelle laptop en dan weet je het wel.

Later vandaag hoop ik verslag uit te brengen over de afgelopen safaridagen, want dat was geweldig.

Liefs Mary