Hallo Allemaal,

Hier het vervolg van mijn reis. Op de een na laatste dag op het project werd er onverwacht baby, Vanessa, van 2 weken gebracht. Een goedgeklede moeder van 15 jaar kwam haar brengen. Een hardverscheurende ervaring. Ze was verkracht door haar neef. Toen dit uitkwam was de hele familie in rep en roer. De neef is weg gelopen en zij van school gehouden en in een tehuis voor tienermoeders geplaatst. Daar worden ze gedurende hun zwangerschap begeleidt en voorbereid op hun terugkeer in de familie. 2 weken na de bevalling moeten ze terug naar hun familie of voor zichzelf gaan zorgen. Dit meisje moest onder druk van haar familie haar kind weg brengen om haar school af te kunnen maken. Ze kwam binnen met een sociaal werker, gaf haar kind nog voor de laatste keer de borst en moest haar toen aan mij geven. Huilend ging ze de deur uit. Diep triest, want hoe jong ook ze is moeder en hield van haar kind. Vervolgens was er geen babyvoeding in huis en dat werd ook niet direct gehaald, want is erg duur. Dus kreeg de baby volle melk met water aangelengd. Met als gevolg de hele nacht een huilende baby. Ik kon het de eerste keer al niet meer aanzien, dus hand over mijn hart en een blik babyvoeding gekocht. Het was maar goed, dat ik niet langer bleef op het project. Zag van alles fout gaan en je kunt het toch niet veranderen. De baby heb ik in ander halve dag alleen maar ingewikkeld in 3 dekens gezien en met mutsje op. Zweet op haar koppie, want het is gewoon tussen de 25 en 30 graden. Als ze huilde werd ze wel rustig als ze werd opgepakt, maar ze hadden liever niet dat ze teveel zou wennen aan dat in handen zijn. Dan hadden de moeders na mijn vertrek er te veel omkijken naar. Nog gevraagd of er een grote shawl was om een draagdoek mee te maken. Nee, dat kon niet, want het was niet goed om zo'n jonge baby bij je te dragen. Ze moest leren in een bedje te slapen. Gaat niet lukken denk ik, zonder veel huilscenes. Volgens hun was het ook zo dat alle baby's altijd veel huilen. Ze gaven haar ook maar 60cc per voeding . Het was een 6 pondertje, dus niet tevreden na de voeding. Dit besproken, want ze deden maar wat ,omdat ze het niet goed wisten. De ene moeder wilde het wel opvoeren een andere moeder dacht het uit eigen ervaring beter te weten, Dus deed ze het niet. Uiteindelijk werd ze heel vaak gevoed, ongeveer altijd als ze wakker was en begon te huilen. Ik heb het maar over gegeven, Vanaf overmorgen zouden ze het toch ook op hun manier doen. Zo gaat het hier nu eenmaal,

Vrijdag afscheid genomen op het project dmv een afscheidsetentje. De andere vrijwilligers waren daarbij ook uitgenodigd, zodat er ook wat meer bekendheid kan worden gegeven aan het project. Ik had bij een nederlandse bakker bruin brood gehaald en ham en goudse kaas. Op het project hadden ze Pilau(gekruide rijst met vlees) en een soort gefrituurde vleesflapjes gemaakt. S morgens ben ik nog met de kinderen en 2" sterke" mannen (die konden het kratje dragen) limonade gaan halen in een inimini winkeltje in de buurt. De kinderen vonden het geweldig om buiten de poort te zijn. Het was een geslaagd etentje, De moeders van het project hebben lekker gesmuld van het brood, (kunnen ze zelf nooit betalen}. Er werd een afscheidsliedje voor me gezongen en ik kreeg een kitschig fotolijstje met een klein fototje van de kinderen erin. Daarbij nog 2 bedankkaartjes met hun persoonlijke wensen. Echt heel lief en dat voor 2 weken helpen.

Vrijdagavond ben ik verhuist van het doingooodhuis naar een guesthouse in de buurt. Daar zouden die nacht ook de andere reisgenoten arriveren met wie ik de rondreis ga maken.Was even omschakelen. Afscheid van alle meiden in het huis met wie ik zo prettig opgetrokken had en die me, ondanks dat ik veelouder was dan hun, gewoon opgenomen hadden in de groep. Ik vond het jammer om te gaan. Daarbij bleek bij aankomst dat er wel wat luxe ingeleverd moest worden. Een dag geen stroom om dingen op te laden en koud water douches enz. Maar ook dat went weer snel. Ze hebben hier een heerlijk dakterras om te relaxen en er wordt lekker voor ons gekookt op de dagen dat we activiteiten hebben.

Vandaag zondag de 28e hebben we een lange stadswandeling door Kampala gehad, maar daar valt ook weer zoveel over te vertellen. Die ervaringen en indrukken volgen in het volgende verslag.

Tot gauw, Liefs voor iedereen Mary